चल फुडें, मोड कडें- नस्त्या भंयांचें
विजयाबाय सरमळकार हांची एक कविता आसा-
गोंधळूं नाका,
ध्येय तुजें लाख मोलाचें
तूं चल रे फुडें, मोड रे कडें,
नस्त्या भंयांचें...
आमकां अपेसाचो भंय दिसता. देखून आमी फुडें सरपाक कांचवेतात. धाडसाचें काम आंगार घेवपाक भितात. स्वताच्याच राखेंतल्यान पूर्नजल्म घेवपी फिनिक्स पक्षी. ताची देख आमी घेवंक जाय. मोख गांठपाक फुडें सरिल्ले आनी पुरायपणान कोसळिल्ले पूण तरी परतून उबे रावन यश जोडिल्ले साबार फिनिक्स फकत ग्रीक पुराणांतच न्हय तर प्रत्यक्षांत आमकां पळोवंक मेळटले.
श्रीलंकेच्या क्रिकेट पंगडांतलो एक खेळगडो मार्वन अटापट्टू हाची एक खबर आयकल्ली. नामनेचे क्रिकेट समालोचक हर्ष भोगले हाणी सांगिल्ली. भुरगेपणा सावन मार्वनान आपल्या देशाचें क्रिकेट खेळांत प्रतिनिधित्व करपाचें सपन पळयिल्लें. आपल्या तांकीचेर एक दीस ताची संघांत निवडय जाली. आपल्या पयल्याच कसोटींत शेंकडो मारपाचें सपन घेवन मैदानार देंविल्लो तो दोनय डावांत शुन्याचेर बाद जालो. साहजिकच ताका संघांतल्यान भायली वाट धरची पडली.
मार्वन निर्शेलो ना. ताणे हार मानली ना. ताणे घरगुती सर्तींनी खेळप चालूच दवरलें. त्या सर्तींनी तो धांवड्यांचो पावस घालीत रावलो. एकवीस म्हयन्यां उपरांत ताचे खातीर राष्ट्रीय संघाचीं दारां परतून उक्तीं जालीं. ताणे खर यत्न केले, पूण दुर्दैवान हे खेपे पयल्या डावांत शुन्य आनी दुसऱ्या डावांत फकत एक धांवडी काडपा मेरेन ताचो खेळ चललो. परिणाम, संघाच्या भायर! ताणे घरगुती सर्तीचीं खेळप थांबयलें ना. ह्या सर्तींनी ताणे खोऱ्यांनी धांवड्यो काडल्यो. सतरा म्हयन्या उपरांत परतून एकदां ताची राष्ट्रीय संघांत निवड जाली. हे खेपेक नव्या हावेसान, नव्या नेटान, नवे तयारेन. पूण हे खेपेय शुन्याची परंपरा चालूच उरली. तीन कसोटी, स डाव आनी फकत एक धांवडी. सगल्यांक दिसलें मार्वन आतां सदां खातीर संघांतल्यान भायर. इतल्या उंचेल्या पांवड्यार खेळपा खातीर लागपी तंत्र आनी मानसीक घटसाणीचो ताचे कडेन उणाव आसा अशें सगल्यांचेंच मत जालें.
सगल्यांनी ताचेर अविस्वास दाखयलो. पूण तो फाटी सरलो ना. ताणे स्वताकच धीर दिलो. परिस्थितीक तो शरण गेलो ना. आपल्या तांकीचेर ताणे विस्वास दवरलो. तीन वर्सां उपरांत मार्वनाची परतून एकदां श्रीलंकेच्या संघात निवड जाली. हे खेपेक ताणे आपलो धांवड्यांचो दुकळ सोपयलो. ताणे भरभरून धांवड्यो केल्यो. सोळा शेंकडे आनी स दोट्टी शेंकडे ताणे हुपले. वट्ट पांच हजार धांवड्यो केल्यो. श्रीलंकेच्या संघाचो कॅप्टन जालो. स वर्सां तो आनी ताचो कसोटी पांवड्यावेलो खेळ एकामेकां कडेन आपालिपा खेळटाले. जेन्ना जेन्ना ताका अपेस आयलें तेन्ना तेन्ना तो थीर उबो रावलो. याद धरात, जे पडटात पूण निर्शेना आसतना उबे रावतात तेच मुखार पावतात. अश्याच लोकांक यशोदेवी प्रसन्न जाता.
मार्वान सारख्या फिनिक्सांच्यो स्फूर्त दिण्यो देखी सवंसारांत साबार आसतल्यो. अल्पश्या अपेसान गळसणून वचपी, परिस्थितीक शरण वचपी भित्रे एके वटेन आनी केदेंय व्हडलें अपेस आयलें तरी तुजे मुखार कसोच दिमी मारचों ना म्हणीत ताका आव्हान दिवपी शूर वीर दुसरे वटेन. पडलों जरी, तरी परतून उबो रावतलों, परतून झुजतलों आनी एक दीस ध्येय साध्य करतलोंच हो मळबा येदो हावेस बाळगिता तोच इतिहास रचता.
धाय दिकांनी येवं दी मोडां
धीर केन्नाच सोडचों ना
जिखपाचो हावेस म्हजो
थीर, केन्नाच हांव मोडचों ना...
अमेरिकेच्या इतिहासांतले एक लोकप्रीय अध्यक्ष म्हूण जावन गेल्लो अब्राहम लिंकन 1860 वर्सा अध्यक्षपदाची वेंचणूक जिखलो. पूण ताचे आदीं सात वेंचणुकांनी ताका अपेस आयलें. ताचो धंदो बुडलो. घरकान्नीक मरण आयलें. भलायकेचे प्रस्न उप्रासल्ले. पूण ताचो निर्धार खर आशिल्लो. तो परिस्थिती मुखार बागवलो नात.
जे. के. रावलींग, थॉमस एडिसन, हॅन्री फोर्ड, स्टिव्ह जॉब्स सारखे सवंसारीक पांवड्यावेले नामनेचे लेखक, विज्ञानीक, उद्देजक हांकां आयज ते जे सुवातेर आसात थंय पावपाक कितलो संघर्श करचो पडला ते जाणा जावन घेतल्यार आमकां सगल्यांकच नवी उर्बा मेळटली. संवसारीक पांवड्यार नामनेक पाविल्ले ए. पी. जे. अब्दूल कलाम, धिरुभाई अंबानी, नारायण मुर्ती, अमिताभ बच्चन हांचो उंचेले सुवातेर पावपाचो मार्ग कितलो फातराळो आनी खडबडीत आशिल्लो आमी सगलींच जाणात.
भुरग्यांनी अपेस सोसपाची आनी पचोवपाची तयारी दवरपाक जाय. व्हडल्या व्हडल्या म्हापुरसांक लेगीत यातना भोगच्यो पडल्यात म्हणपाचें आमी रामायण, महाभारत, बायबल, कुराणांत वाचलां. गौतम बुद्धा सावन महात्मा गांधीजी मेरेन म्हान मनश्यांचो संघर्श आमी वाचला, आयकला. कोंकणी भाशेक मानाची सुवात मेळोवन दिवपा खातीर शणै गोंयबाबांच्या वांट्याक ज्यो अडचणी आयल्यात तो इतिहास आंगार कांटे फुलोवपी आसात. अनाथांची माय जावपा खातीर सिंधुताई सपकाळ हिका केदें व्हड झूज आपल्याच लोकां वांगडा झुजचें पडलां ती चैतन्याची काणी आसा. आमी आमच्या भुरग्यांक ह्या लोकांच्या संघर्शाच्यो कथा सांगपाक जाय. तांची चरित्रां वाचपाक प्रेरीत करपाक जाय. अपेस आयल्यार कोण कितें म्हणटलो, परिणाम कितें जातलो अश्या प्रस्नांचो ह्या सगल्या यशस्वी लोकांनी केन्नाच विचार केलो ना. देखून ते यशाचे तेंगशेर पांवक शकले.
संघर्शांतल्यान मेळयिल्ल्या जैताचो आनंद सदांच चड आसता. अपेसांतल्यान हार मानिनासतना चड यत्न करून मेळयिल्लें यश हें परमोच्च समाधानाचें आसता. अपेस हें तात्पुरतें, यश हें कायमचें आसता हें आमी मतींत दवरपाक जाय.
विजयाबायच्या कवितेंतलीं उतरां याद दवरया-
तूं चल रे फुडें, मोड रे कडें,
नस्त्या भंयांचें
गोंधळूं नाका ध्येय तुजें
लाख मोलाचें...
Comments
Post a Comment